1 yaşımıza çok az kala

bejna sayesinde zeyno'nun 1 yaşına yaklaşmasını saat saat dakika dakika izliyoruz. her sabah uyanınca "aa zeyno'nun 1 yaşında olmasına bugün ... gün kaldı" diye güne uyanıyor.

peki bunca vakit neler yaptı bu zeyno'cuk? 10 günü geçirdikten sonra bejna'yı alma bahanesiyle "okul" denen kavramla tanıştı. havaların fena olmadığı vakitler beytepe'nin rüzgarlı havasını ciğerlerine çekip anaokulu talebelerinin şaşkınlıkla karışık sevgi gösterilerine tebessüm etti.

"okul" hakkında hiçbir fikri olmasa da ablasının türlü etkinliklerine iştirak buyurdu. resim sergisinden neredeyse hafta bir kez yapılagelen mezuniyet törenlerine değin hiçbirini kaçırmadı. kah siling içinde kah bebeport içinde oradan oraya arz-ı endam eyledi. bejna'nın resim sergisi, portfolyo sunumu, beyaz ev'deki toplu etkinlikler zeyno'nun hayata dair fikirlerini geliştirdi. palyaçolu, müzikli danslı eğlenceler, bejna'nın arkadaşları ile yapılan toplu etkinlikler, buluşmalar zeyno'yu hayata erken hazırladı. hele ki ortamda bulunan bejna'nın arkadaşlarının zeyno ile sadece gün farkı ile küçük ya da büyük kardeşleri durumu pekiştirdi.

durum böyle aksiyonlu bir biçimde seyrederken baba duruma el koyup bu böyle gitmeeez bu çocuk gezmeye - tozmaya alışmalı deyince ailece soluğu amasra'da alıverdik. mayısın orta yerinde otel sahibinin  "daha kırkı bile çıkmamış, hasta olmasa bari" bakışları altında deniz havası soluyup balıkları mideye indirmenin tadına vardık. gerçi tam varamamış olmalıyız ki 2 hafta sonra gene soluğu çakraz'da aldık. kırkımızı çıkarmış olmanın haklı gururu ile o otele yerleştik.

e tabi ki uzunca kalamazdık amasra'da. fekaaat amasra olmasa da bu yaz esintisini zeyno'ya yaşatmak boynumuza borç oldu. e ne yapalım? doldurduk çıkınları, doluşturduk çocukları havuza koşu koşu verdik... kısırımız, böreğimiz, pattis salatamız ile oooh sefamız oldu her akşam :) derken tatil geldi çattı! aman eyvah ne yapiciiiiz? dersim, mersin, bodrum, marmaris, urla filan derken zeyno'nun nerdeyse ilk altı ayı yollarda bellerde geçti gittiii...

"olay altı aydan sonra başlıyormuş a dostlar" deyiverdi zeyno. zira  bejna ilkokula, annesi de işe başlamıştı... amanın hayatın çetin yolları ile böyle bir eylül günü tanış oldu zeyno. abla gider, anne gider... kalır  mı bi başına anneanneyle... "amanın bek bi zorumuş bu işler!" diye ağlanır olmuş zeyno. bir de süt alerjisi baş göstermiş. böylelikle zeyno gece uykusunu unutmuş, gündüz uykusunu unutmuş...

neyse günler ilerlemiş, zeyno emeklemeyi hızlıca öğrenip yeni meraklar edinmiş kendine. hep de tehlikeli işleri seçer olmuş nedense. dişler çıkmış, yemekler daha bir lezzetli gelir olmuş. önüne konulanlardan sıkılıp yeni tatlar aramış... peynir yiyemiyorsa zeytin de mi yasakmış? hem yeşilini hem siyahını somurup somurup yer imiş, yanında parça pinçik ettiği ekmeğiylen. bugün bir de domatis denemiş ama sevmiş sevmemiş pek anlayamadık. ama anladığımız şu oldu bu yıl zeyno'nun yardımıyla domates salçası yapabileceğiz.

bir de ablası var zeyno'nun. tatlı mı tatlı şefkatli mi şefkatli. ama bu sevgi karşılıklı. zeyno nasıl sarılıp öpüyor ablasını. o ağladığında yanağını seviyor, yaşlarını siliyor..  eh bu ana tanıklık eden bizler de mendillere dadanıyoruz o vakit...

öpüyorum sizi kuzucuklarım.