-kızım şunu giyelim.
-hayı anneeeee
-kızım makarna yiyelim
-hayı anneeeee
..................
tonlaması da çok tatlı tam ergenliğe henüz girmiş kız çocuğu tadında "ama hayıı anneee"
bugünleri de gördük....
bir de "gol istiyom ben anne" başladı, işte şimdi de gol istiyor. yani benim kolumu istiyor, kolumu seviyor,hatta uyurken bile kolumu okşayarak uykuya dalıyor. gün içinde de gol istiyom ben diye yanıma geliyor.
yaratıcılığının geliştiği bir dönemde ayrıca. örneğin legolardan ortası boş bir dikdörtgen yapmış babasına gösteriyor: "havhav evi yaptım ben baba" diye. evvelki gün de yukarı doğru azalan kuleye benzer bişi yapmış, "anne cam aacı yaptım ben" diye; yani çam ağacı yapmış kuzum. kreşte resim yaparlarken bejna tüm renkleri kullanıyormuş, öğretmeni hayal dünyasının oldukça zengin oluşuna delalet ettiğini söyledi bu durumun. elbette bir çocuğun gelişiminde her aşama tarifsiz güzel ancak içinde bulunduğumuz dönemin ayrı bir tadı var. karşılıklı iletişim, etkileşim bambaşka...
aşağıdaki de bejna'nın şişe kapaklarından yaptığı bebek fügürü :)))
üzülen, mutlu olan her ifadeyi anlayabiliyor, sevecen yaklaşıyor herkese, dokunarak, hissederek sevmenin kıymetini biliyor üstelik. örneğin küçük bir bebek gördüğünde şefkat gösteriyor kıskanmak yerine. gönül almayı biliyor, mesela daha bir kaç saat önce üzerini değiştirirken bilindik pamuk prenses-kötü kraliçe repliğini bana uyarladı. şöyle; "ayna ayna söle bana kim düzel bu dünnada, anne düzel" diyerek gönlümü elektriğimi aldı birtanem benim....
içerde bir sessizlik hakim, nedenini öğrenmek için koşmalıyım, görüşmek üzere......................................................
