mayıs sonu

ne çok vakit geçmiş aradan... bu arada biz de birçok meseleyi hallettik. tek halledemediğimiz uyku meselesi.... o nasıl olacak bilmiyorum, zira uyumaya gittiğimizde ben ondan önce uyuyakalmış olabiliyorum kimi zaman... yatağa girince birden gözler iyice cinleşiyor, suratta muzip bir gülüş... "anne biyad dohbet edelim" deyiveriyor... yorgun argın anne ise umutları paramparça sohbet ede ede uyumaya ikna etmeye çabalıyor...

uyumak için rüya oyunu oynuyoruz mesela.. gözümüzü kapatıp rüyamızda görmek istediklerimizi düşünüyor ve nasıl görmek isteğimizi de belirtiyoruz.. mesela bejna aydede ve yıldızları tercih ediyor genelde.. onların bejnaya sarılıp öptüklerini görmek istiyor ve görüyor da :) keloğlan odasına geliyormuş bazan...

neyse uyku meselesi iyice uykumu getirdi.... bejnacık giderek büyüyor ve tatlanıyor... ancak alerjiler peşimizi bu ay uzun süre bırakmadı. nisan sonu mayıs başı çok zor günler geçirdik... ancak canım yavrum dirayetli idi, atak dönemimin üstesinden zor da olsa geldik.. kreşteki ablaları ve öğretmeni de destek oldular bize.

bu arada tuvalet meselesini de bitirmiş olduk, her türlü hastalık ve hengamenin içinde. belki de hayat bu kadar yoğunken giriştiğimizden, çok da zorlanmadan kapadık bez meselesini.. mevsimin de kış olmasından uzun süre cesaret edemediysem de yavaştan malzemeleri almaya başlamıştım, ancak bejna ben malzemeleri tamamlayamadan meseleye hızlı ve kararlı bir giriş yaptı. adaptörün cazibesi mi, bezin verdiği sıkıntı mı bilmem, 20 nisan cıvarı sabah altını değiştirmek için yeltendiğimde "anne aatık bed yok." dedi, ben de tamam dedim ardından tuvaleti geldi ve kendisi ışığı yakmak isteyip klozete oturdu ve ilk çişini yaptı :) kendi iradesi ile olmasından çok gururlandım ve gecenin bir vakti bir pasta ile bu iradeyi kutladık... amma velakin o ilk çişin ardını da bir türlü getiremedik, o iki gün. zaten haftasonu bitti, ben mayıs başı izin alıp yapayım derken, meseleyi erkene çektik ve diğer hafta sonu konu kapandı. hatta bezlerini hesaplayarak aldığımdan elimizde de bir sürü bez kaldı.. gece ya da sabaha karşı bile "cişim deeeldi" deyip beni uyandırıyor.. e arada ufak tefek kazalar olsa da yetiştirememekten kaynaklı, bejna olayın mantığını kavramış durumda. ki ilk haftası alış-veriş merkezinde bir an "aaa kaynım aaayooo, aa cişim deeeldi" deyivermesiyle koşup tuvalete yapmayı başardı benim kızım. fakat 2 gün önce acele acele bir yerlere yetişmeye çalışırken, arabada cişi deeeldi, bir benzinlikte durduk, orası çok koktuğu için orda yapmadı.. "buyadı pid, gokuyo, donya yapcam" dedi... çişini bile temiz yere yapmalı insan, kızım haklı bence... n'aaapalım, hemen yandaki otele girip temiz temiz yapıverdik cişimizi...

şimdicik kreşte benim onu almamı beklerken burada uzun uzun oturup yazı yazmam olmaz, gidip onu kucaklayıp sevmek zamanı................................................................