malumunuz bu sene kış gelmedi... elbet kış pek sevilmez, soğuktur, zordur, kasvetlidir vesaire vesaire... ama portakallı ıhlamur kokusu, kestane, sıcak çikolata, evde film izlemece ve tabi ki kar, kar, kar... camdan yağan karı seyretmek, ertesi gün okullar işyerleri tatil olur mu diye düşlemek kötü mü? bir anlık usumuza düşen umutlar.. küçükken az mı sevinirdik kardan okul tatil olunca. bahçeye koşup kartopu, kardanadam... ve ben en çok çocuklar için, çocuklar bu mutluluğu yaşasın diye bekledim kışı. gelmedi bu yıl. gelir elbet, seneye...
pek çok umudu aylara, senelere devrettiğimiz gibi bunu da devredelim ve bahar düşünü yaşayalım artık. ağaçların çiçek açtığı, kırkikindilerin içimizi yıkadığı, bahar yorgunluğu denen o tatlı yorgunlukla beraber içimizi kıpır kıpır eden yeniden doğuşu... küçükken her bahar pek üzülür, o senenin bittiğine gamlanırdım. bir süre sonra okullar kapanacak ve biz biraz daha büyümüş olacağız diye garip bir hüzne kapılırdım. şimdi ise hüzne zaman kalmadı. yaş aldıkça yılların ne kadar hızlı aktığına şahit olup kalan ömrü an be an dolu dolu yaşama telaşesi var artık gündemde. ve yeşeren bahçede minik zeyno'nun emeklemeleri, çiçek toplamaları, bejna'nın bisikletiyle attığı turlar... artık kış uykusundan kalkıp sokağa akma zamanı geliyor. işten çıkıp eve geldiğimde kapıda iki afacan hadi parka diye gözlerime bakar yine. alıp onları parka dalarız ya da yemekten hemen sonra gideriz parka ve oyunlar oynarız. hayat bir döngü işte. küçükken kendi oyununu kurup oynuyorsun büyüyünce çocukların oyunlarına dahil oluyorsun. saklambaç, körebe, yakan top gelip gene seni buluyor ey artık büyüdüğünü zanneden anne, baba!
ankara'nın giderek azalsa da ağaçlı yollarında yürümek, koyu gölgesinde düşlere dalmak hayat telaşesini biraz daha katlanılır kılıyordu. klişe olacak ama o tatlı zevk de giderek azalıyor değişen kent silüetinde. olsun, bir yeşillik bulup altında demlenmek lazım. hayaller kurmak lazım gene, gene ve gene... olsa da olur olmasa da önemli olan hayali yaşatmak değil mi? şarkılar, şiirler yalan mı söylüyor; vardır bir bildikleri. yeni yeni konuşmaya başlayan zeyno ile hayalleri yeniden örmek lazım bejna'nın düşleriyle. gelincik, papatya toplamak lazım. lazım da lazım...
e, hadi o zaman bahar düşüne düşelim...
