Gene bir kış evveli
Gene Eylül sıvası gibi dökülürken insanlıkGene sararmışken ağaçlar ve içimiz
Gene yokoluş mevsimine sürüklenirken ruhumuz;
Yaşamımın 40 yılında herşeyin aynı
Acıların aynı…
Sancıların aynı…
Yok oluşların, ölüme vuruşların aynı…
Gökyüzünün inadına güneş saçtığını görmeyi engelleyen perdenin aynı….olduğu,
Güzün, güzlerin ruhlarımızda açtığı yaranın neredeyse genetik bir miras gibi üzerimize kodlandığı bir yalancı, bir yabancı mevsimdeyiz…
Uyusak uyansak hep aynı kor gece, hep aynı kara-sarı mevsim….
