ürkütücü........

benim bilgili yavrucağım.........

cumartesi günü odasında oynuyoruz yerlere yatmışız filan... biden kuzum perdesine takıldı, perdedeki renkli kelebek motiflerinin gösterip suratını da yalandan ekşiterek: "anne bu delebetler co üdtüdücüüüü..." dedi. ben o son kelimeyi anlamadım mı acaba diye teyit için sordum tekrar -tabi şaşkınlıkla- "neee... ürkütücü müüüü?" dedim, evet doğruymuş, kafası ile gülerek onayladı. emin olmak için nereden öğrendiğini sorduğumda "hayuuuu (caillou)" olduğunu öğrendim.

kuzummmmm birazdan sana kavuşacağımmmm,,,,, sen gene yorgun suratlı anana "anneee düüüülll" diyeceksin. ne vakit suratımda durgun, yorgun bir ifade olsa gelir yanıma, yüzümü okşar ve anne güüüül der bana cicim.... iltifatlar eder............. yani insanı acayip gaza getirir, moral verir. hatta işe giderken kolye takmamışsam "dolye dak." der, ya da spor giyinmemi ister "havi pandodon giy" der. "havi pandoton" anlamı mavi pantalon, yani kot pantolondur. yani aynı zamanda moda danışmanımdır kendisi....

şimdilik bir yazının daha sonuna geldik, bejna ile yazacağım günlere özlemle bitiriyorum.........................

zuzuuuuu

özlem ve küçük yaramazlıkları karşısında isteklerini yerine getirmediğim ve özellikle yemek yeme mevzuunda biraz sert olduğum zamanlar içimde bir suçluluk duygusu oluyor önüne geçemediğim. açının teli acımasın diye sırf yemedi yemedi diye kızlmazki çocuğa.... hangisi daha önemli acaba karın açlığı mı duygusal açlık mı? kursağından iki gıdım faydalı bir şey geçsin diye polemiğe gerek var mı acep?

zuzucuğum.... bil ki analık zor iş.... çelişkiler,   vicdan muhasebeleri.... saçının teli acısa için yanar ama hayatın zoruluğuna da alışsın diye bazan kendin acıtırsın o saç telini... hassas yetiştirsen hayat yoracak kaygısını taşırsın, azcık zıtlaşsan duygularını mı incittim diye için içini yer.... velhasılı yeni bir hayat yaratmak da bir o kadar çelişkili ve zor bir iş.................................