özlem ve küçük yaramazlıkları karşısında isteklerini yerine getirmediğim ve özellikle yemek yeme mevzuunda biraz sert olduğum zamanlar içimde bir suçluluk duygusu oluyor önüne geçemediğim. açının teli acımasın diye sırf yemedi yemedi diye kızlmazki çocuğa.... hangisi daha önemli acaba karın açlığı mı duygusal açlık mı? kursağından iki gıdım faydalı bir şey geçsin diye polemiğe gerek var mı acep?
zuzucuğum.... bil ki analık zor iş.... çelişkiler, vicdan muhasebeleri.... saçının teli acısa için yanar ama hayatın zoruluğuna da alışsın diye bazan kendin acıtırsın o saç telini... hassas yetiştirsen hayat yoracak kaygısını taşırsın, azcık zıtlaşsan duygularını mı incittim diye için içini yer.... velhasılı yeni bir hayat yaratmak da bir o kadar çelişkili ve zor bir iş.................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder