gene başa sardık... ali babanın çiftliği şarkısı ile neşelenip kuduruyoruz valla... zeyno söylüyor; cici baba mööö mööö mööö diye :))) şarkı dinlemeye bayılıyor. ablasının keyboardı, babasının sazı gelip gidip tıngırdatmadan duramıyor. dans ediyor, parmak uçlarında yürüyor. evde abladan kalma çiçekli papuçlarla geziyor. cicili bicili kıyafetlere bayılıyor; onları giymek istiyor. süt içmeyi seviyor ve elbette kure! kure yani kurabiye... cici bebe şekli verip yaptığım kureler onun abır cıbırları oldu neyse ki.. yoksa çikolata cips görse affetmeyecek de. göremiyor neyse ki.. fındık, kuru üzüm, elma kurusu da favorisi.
kelimeler de artıyor tabi; dört, bee... biz sayıyoruz, bir-iki-üç... o hemen yapıştırıyor; dört! vaaaay be, neeeey de eğlence amaçlı kullandığı kelimeler... sezinimiz var bizim tatlı mı tatlı; ona diyor seziiii sezi :) velhasıl biz ne desek o da dili döndüğünce tekrar ediyor bizim de içimiz eriyor. bir de pek yaramaz. adrenalin onun tutkusu... duvar ünitesine tırmanmalar, sandalye tepesine çıkmalar, oyuncak kutusunun kapağını dayayıp kaydırak yapmalar, çekmeceye oturmalar... yüreğimiz ağzımızda izliyoruz onu. akşam uyku saati gelince beni çekiştiriyor banyoya, pamuğu gösteriyor önce gül suyu ile yüzümüzü siliyoruz sonra "dij" diyor dişimizi fırçalıyoruz... sayesinde ben de makyajı temizleyip erkenden dişimi fırçalamış oluyorum :) amma velakin uyku saati uzuyor da uzuyor güçlükle bir saat, bir buçuk saat ayakta bed sesimle söylediğim şarkılar eşliğinde sallaya sallaya uyutuyorum. eskiden daha erken uyuyordu şimdilerde ne olduysa oldu güçlükle uyuyor. bejna'nın arkadaşlarını kendi arkadaşları gibi benimsedi; onlarla neşe içinde bir oynaması var görülmeye değer doğrusu. bir de illa kendi yemeğini kendisi yemek istiyor; elinde kaşığı çatalı bizim yedirmemize asla izin vermiyor döke saça da olsa kendi işini kendi görmeyi seviyor. hele sabah ya da akşam yemeği öncesi sofra kurulur kurulmaz 2 kız kardeş yan yana oturup ellerinde çatal-kaşık yemeğin tabaklara konulmasını beklemeleri ya da bir pasta kesileceği zaman pastanın başında heyecanla beklemeleri görülmeye değer. bazen zeyno herkesten önce oturuyor sofraya tek tek herkesi çağırıyor: "babaaaaa mama; abbaaaa mama; anneanneeeee mama"....
dün bejna ile günceden bir parça okuyunca hemen zeyno'nun hallerini yazmak için kolları sıvadım. ama klavye başına geçince çoğu şey akıldan uçuyor.
bejna'dan havadisler de şöyle; karnemizi aldık tatile girdik. piyano derslerine başladık. onun dışında ise tam bir kitap kurdu oldu. neredeyse kitap yetiştiremiyoruz. bir de günlük tutmaya başlamış; yazmayı seviyormuş :)
şimdilik bu kadar...
