Hoşgeldin Zeyno

Hoşgeldin Zeyno :)

Heyecandan nasıl başlayacağımı bilemedim... Oysa kafamda bir sürü şey kurgulamıştım ve bu anı bekliyordum... Hep öyledir ya birşey için uğraşır, özenirsiniz ama o şey bir şekilde kendi akıntısına kapılır, yine öyle oldu sanırım. Olsun ne yapalım, Zeyno artık aramızda ya, ınga sesleri ile hayatımıza yeni bir heyecan katıyor ya herşeye değer, herşeye bedel...

13 Nisan sabahı çok heyecanlı ve endişeliydim... Sabah bazı aksaklıklar çıkmasa belki heyecanım katlayacak iyice içinden çıkamayacaktım. Aksaklıklarla uğraşırken bir anda ameliyathanede buluverdim kendimi... Fakat gelin görün ki yine heyecanım ve bilinmez korkularım baskın geldi; sebepsiz ağlamaya başladım. Öyle ki doktorum beni uyarmak, Zeyno gözlerini dünyaya açtığında anestezi doktoru bana oksijen ve sakinleştirici vermek zorunda kaldı :)

Velhasıl velkelam Zeyno 13 Nisan Çarşamba günü saat 10.05'te aramıza katıldı. Zaten Temmuz sonundan beri hayatımızda idi ama artık bu varlığı gerçek anlamda cisimleşti. Artık iki çocuklu bir hayat başladı bizim için... Sıra ile doyurmaya, uyutmaya, oynamaya başladık... Bejna'nın bebeklik hatıraları yeniden canlandı hafızalarımızda. Gerçekten bir yeni bebek hayat için büyük umut ve neşe... Ağlamaları bile komik geliyor, insana bir çimdik atıyor hayata dair...

Blogda Zeyno'yu tanıştırmak istedim ve acaba ayrı bir blog mu açsam ona da dedim ama bu fikir kafamda pek tutmadı. Blogun adını değiştirip devam kararı en sağlıklısı.. Çünkü artık iki kardeş onlar, hayat yoldaşları birbirlerinin....

Üstelik Zeyno doğduğu gün Bejna, Zeyno'ya yolladığı video kardeşliğin ne demek olduğu öyle güzel anlatmış ki... Zaten akmaya meyilli gözyaşlarımı tutamadım izlerken... Diyor ki kardeşine: "Sen bilemezsin şimdi ama sen kaybolduğun zaman ben seni bulurum, sana yardım ederim. Sen emeklerken belki yolunu bulamaz kaybolursun, ben yine seni bulurum..." Herhalde kardeşlik bundan daha güzel ifade edilemezdi... Hiçbir edebiyatçı bu denli doğrudan, saf ve gerçek bir ifadeyi bu kadar kolay bulamazdı.... Gurur duydum kızımla... Eve geldiğimizde ise heyecandan konuşamadı, onu o kadar büyük sevgi ve şefkatle karşıladı ki bir çok kaygımızı yerle bir etti koca yüreği ile Bejna!

Tekrar hoşgeldin minik Zeyno! Bir yerde duymuştum şu sözü "hayat sana anneciğinin gözüyle baksın" diye.. Sevgili kızlarımız Bejna ile Zeyno; hayat size anneciğinizin ve babacığınızın gözleriyle baksın!