bébé

yazı bir süre sonra amacını aşıyor ya da akacak bir mecra bulamıyor. günlük diye yola çıktık ama sadece fotoğrafları koysaydım da iş görecekti galiba. zamansızlıktan her anını buraya yazamıyorum, zaman ilerleyince de yazılanlar anlamsızlaşıyor. fotoğrafları yükleme işi de zamansızlığa kurban olunca galiba insanda heves kalmıyor. zaten yazı görünce kaçan milletdeniz.

ilham kaynağım ise gün güne daha çok gelişiyor ve hızına yetişemiyorum. bébéciğim artık çocuk oldu:) hareketleri insanı şaşırtacak bir hızla ilerliyor. süslenince aynaya koşup bakması, ayağına giydiği botları daha iyi görebilmek için ayağını kaldırıp aynadan bakmaya çalışması.. biricik tv kanalımız luli'nin ona artık yetmemesi, keyif vermemesi..  şakalar yapması, yapılan şakaya şakayla karşılık vermesi ise bambaşka bir olay.. komedyen mi olacak nedir, bebekliğinden beri mizaha yatkın bir yatkın bir yanı var. hatta hamileliğimin 7. ayında dört boyutlu ultrason görüntülerinde gülen bébéği gören doktorumuz ben böyle gülen bebek görmedim demişti.

bejna elleri ile yemek yemeye bayılıyor. hatta kuşlar misali ekmek kırıntılarını toplayıp yiyor. elleri kirlenince de havaya kaldırıp musluğu gösteriyor. amanın pek titiz düzenli, elbisesini dolaba, ayakkabısını ayakkabılığa koymamız için bizi yönlendiriyor. umarım büyüyünce de böyle olursun canikom.

bu aralar pek nazlı olduk sormayın... en ufak bir laf edilse ağlıyor da ağlıyor. bu sabah mızırdanıp duruyordu, "susar mısın bejna" dememle yaygaranın kopması bir oldu. nasıl içli içli ağladı, görseniz parçalanırdı yüreğiniz :)

benim güzel kızım...

benim güzel kızım... bitirim kızım... fırlama kızım... eğleneli kızım... neler geçiyor kimbilir o güzel kafanın içinden... dikilip karşıma, kaşlarını çatıp, dudağını büzüp "annnnööö" dediğinde hem de şirinliğin en tepe noktasında iken mesela? ya da karşımda dans ederken... dışarı çıktığımızda başka insanlara cilve yaparken? bir bebek fotoğrafı gördüğünde en şirin ses tonunla "beybi" derken? sabahın dördünde kalkıp "baba" "baba" aınne" derken amacın ne mesela? o saatte oyun oynamak niyetinde misin yoksa bana rüyanı mı anlatmaya çalışıyorsun? ha bir de bejna gecede 1 kilo süt içtiğine ne hissediyorsun? (bir kaç gece bunu yaptı gerçekten!!! neyse ki uzun uğraşlarım sonucunda, süte su katmak vs. bu isteğinden vazgeçtiğini umuyorum...)

geçen hafta sonu annem, bejna ve ben büyük bir iştahla alışverişe çıktık.. lakin girdiğimiz mağazaları oyun alanına çeviren bejna bu iştahı bir anda sıfırladı. her girdiğimiz mağazada başka bir oyun bulup, oradaki çalışan ya da müşterileri de bu oynuna katmayı başardı. başardı da, insanlar neredeyse satış yapamayacaklardı.. her türlü cilve ile milleti hipnotize etmeyi de başardı zira :))) onu zaptetmeye çalışmaktan bitap düşen bünyeler alışverişten hiçbirşey anlamadı. cocacığım, demek ki neymiş, bejna seninle oyun oynarken bizler alış-verişe çıkmalıymış :)))

bu arada alış-verişe çıkmazdan önce süslenip püslenen bejna, bana bir de güzel pozlar verdi ki sormayın. sehpanın üzerine çıkıp boydan almamı filan sağladı hatta. bunu gerçekten bilinçli olarak yapması büyüdüğüne delalet... daha dün agucuk gugucuk yaparken şimdi pozlar vermesi nasıl da duygulandırdı beni...

doktora gittiğimiz zaman da beni çok güldürmüştü halleri. evde tartıya çıkmasını söylediğimizde kendisi çıkıyor ve kilosunu öyle ölçüyoruz. boyunu da babacığın aldığı ve odamıza astığımız metre ile rahatlıkla ölçüyoruz. bejna'ya hadi orda dur, boyuna bakacağız deyince hemen gidip orda sabit duruyor, biz bunları normal karşılıyorduk. doktora gittiğimizde kendiliğinden tartıya çıkması, metrenin önünde sabit durması doktorumuzu epey şaşırttı. düşününce ben de pek güldüm bejnanın bu hallerine.

duygulandığım halleri de oluyor. mesela babamın fotoğrafını her gördüğünde "dede" deyişi... hatta anneme mahsun mahsun bakıp onun boynuna sarılışı... bunlara akıl erdiremiyorum ama bebeklerin hissiyatlarının daha kuvvetli olduğunu anlıyorum. bizlerinki gibi kirlenmemiş usu, herşeyi daha iyi ve net sezinlemesini sağlıyor zannımca. canım yavrummm....