bitap

bittap bittap... diye gezer oldu beyybi. elimizde ne zaman kitap görse ya da komodinin başunda, hemen eline alıp sayfaları çevirmeye başlıyor. hem de ciddi ciddi dilini üst dudağına değdire değdire bla bla blaa sesler çıkara çıkara. ah beyybim ben de senin yokluğunda çok kitap okudum ammaaaaaa hepsinin üstünde sen varsın. benim hayat enerjim hayat enerjim, hayat ışığım...

sabah onun nefesiyle güne uyanmak büyük bir mucize elbet. gün içinde yaptıklarını izlemek, her gün yeni bir duruma şahit olmak mucizenin bitmeyeceğini gösteriyor. anneannesiyle birlikte dergilere bakarken bir anda fırlayıp onun yakın gözlüğünü getirip eline tutuşturması, bilgisayarın kablo ucunu telefonun şarj edilen yerine takmaya çalışması, anneannenin komodinin üzerindeki örtüyü alıp bir kaç kez çırptıktan sonra kendi komodinin üzerine örtmesi, bebeklerini dizip temizleme mendili ile tek tek her birinin poposunu temizlemesi bizi şaşkınlığa gark eden birkaç örnek... gün içinde bunun yüzlercesi yaşanıyor, anlar birikiyor yaş oluyor, büyümek oluyor, olgunlaşmak falan filan... bir çocuğunuz olduğunda hayatı yeniden keşfediyorum demek bu demek galiba. artık ben kendi yaşımı unuttum mesela. tüm yaşlarımı yeniden yaşıyorum mesela...

baharın bu en güzel gününde yeniden yeniden yeşermek umuduyla...