sabah sabah bejna beni pek güldürdü...
kısaca anlatayım hikayeyi: olay aslında geçtiğimiz cuma günü başladı. bejna'nın yanlışlıkla telefonumu düşürmesi üzerine cuma günü necatibey'de kırılan telefonumu tamire götürecektim. o gün okula gitmeyen bejna aslında benim değil, babasının işyerine gitmek istiyordu. ama ben de kızımla olmak istiyordum. o günü eğlenceli hale getirmeliydim. öğleyin meclisin harika tatlısı vişneli tayfır yedirdim, odaya çıktığımızda da istediği ojeleri sürdüm minnacık parmaklara... bejna çok mutluydu. fakat yine de necatibey'e değil büroya gitmek istiyordu. yine de ikna ettim. çocuğumun cam bir kavanoz içinde büyümesini istemiyorum zira. hayatı, kalabalığı görsün istiyorum. meclisten çıkınca dolmuşla güvenparka indik, oradan necatibey'e... telefonumu samsung servisinde yaptıramayınca balıkçıoğlu pasajına bile gittik :) telefon yapılıncaya kadar da izmir caddesi'nde gezindik ve bejna da yorgunluğuna rağmen pek eğlendi. her şey ona çok ilginç geliyordu :)
aradaki çakraz maceramızı başka bir yazının konusu olarak anlatacağımızı söyleyip direk konuya geliyorum. bu sabah bejna'yı uyandırır uyandırmaz gözünü açtı ve sindirella eldivenlerim nerede acaba dedi. hemen eldivenleri bulduk. sonra hazırlandık, ben eldivenleri çantasına koydum. okulda oyun oynayacağını arkadaşlarına şaka yapacağını zannediyordum. asansörde sordum, ne yapacaksın diye telaşlandı koydun mu çantama, yoksa eve gidip alalım mı diye.. merak etmemesini, çantasına koyduğumu söyledim. o zaman dedi ki, okulda takamam sen şimdi takar mısın? peki dedim ama bejna pek de oyun havasında değildi. neden eldivenle gitmek istiyorsun dediğimde ise "parmak kaldırdığım zaman öğretmenimin ojelerimi görmesini istemiyorum anne" dedi :) bak parmak kaldırınca görünüyor, hem de en ön sırada oturuyorum dedi. o vakit ben de özeleştirimi verip kızıma, öğretmeni birşey derse beni işaret etmesini söyledim. pasparlak prenses eldivenleriyle parmak kaldırmak da garip olabilirdi neticede :) bejna'nın bu fikir aklına yattı ve onu öylece okula gönderdim...
evet hatanın büyüğü benim... bejna'nın ise duruma kendince çözüm üretmesi hoşuma gitti doğrusu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder