küçümen aşıya giderken..
uykumuz var, huysuzuz. bir de aşıya gideceğini bilse hiç girer miydi bebeportunun içine.
hele sonrası... sağlık ocağına gidince değişiklik hoşuna gitti, başladı gülücüklere. henüz 2 aylık bir küçük kız. kıyafetler çıkarılıp yatırılınca da "hah oynayacaklar benle" diye bir sevince kapıldı minik hanfendi, neşelendi. derken bir acı ki, çığlıkları yeri yerinden oynattı.. sanki "beni kandırdınız, ben esas buna kızdım" der gibi bakıyordu. diğer anneler yanımıza gelip geçmiş olsun dileklerinde bulundular, babacık üzüntüden sapsarı oldu. eve gidesiye kadar da yol boyunca iç çekip durdu yavrucak. neyse ki acısı çabuk dindi, uyudu uyandı puf... yine eski gülücükler saçan bejna geldi.
kuzucuk çeşme'de etrafı seyre dalmışken..
"aman allahım bu uçsuz bucaksız su birikintisi de ne!" der gibi pür neşe etrafa dalmış kızım. sanki bir saat önce oturduğumuz yerde tüm müşterileri gür sesiyle kaçıran bu küçük kız değil. henüz üçbuçuk aylığız, ama sıkıntıya da gelemeyiz, heryeri beğenmeyiz, anneye babaya kök söktürürüz... amaaaa yeri gelir "fakat ben denize yakın bu yeri pek sevdim, burda her dediğinizi yaparım, icabında uyurum siz rahat rahat oturun", deriz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder