ah yavrummm, bir an önce büyümek niyetindesin... yapmak istediğin ne çok şey var ve bunun için bir an evvek büyümen gerekiyor değil mi,,, herşeyi dilediğin gibi kendin yapmak istiyorsun.. camdan dışarı bakmak, televizyonu kendin açabilmek, dışarda bir başına özgürce koşabilmek, mavi sularda doyasıya yüzebilmek için...
üstelik büyümek denen sürecin ne denli uzun bir yol olduğunun dahi farkındasın ve bu farkındalık seni yoruyor belki bazan.... bir bardak süt içer içmez odandaki metreye koşman, ordaki en yüksek santimetre biriminde yer alan "havi fil"i kendine hedef biçmen..., odana gidip kendi kendine boyunu ölçüp hala mavi file yetişememiş olduğunu görünce umutsuzca yanıma koşup "peki ama nası büüüüceeem beeen?" diye sorman... benimse senin en küçük hallerini bile özlemle anmam, oysa ne çabuk büyüyüverdiğini düşünmem...
çocuklar ve gençler için zaman neredeyse hiç akmazken, yaşlanmaya başladıkça zamanın hızına yetişememe kaygısının artması meselesine değinmek istemiyorum. ama bejna'nın ne denli hızlı büyüdüğünü gördükçe bu duyguya kapılmıyor değilim.. hem de kendi başıma özgürce koşabişmenim tadını dahi unutmuşken... ama işte çocuk sahibi olmanın en tarifi imkansız duygusu da bu işte... yaşamanın unuttuğumuz tadını yeniden keşfetmek. bejna'nın büyüme heyecanı ile yeniden doğuyor, çocukluk hislerime yeniden kavuşuyorum... birlikte büyümenin ve keşfetmenin zevkine yeniden varmak o işte bejna sayesinde oluyor.. ve bu duyguyu başka hiçbir mucize insana yaşatamaz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder